Nie spotykana duchowa poezja zainspirowana krzywdą osobistą i innych. Pisanie moje to przekaz w którym ja jedynie pełnię rolę łącznika duchowego. Każdorazowo w chwili natchnienia siadam i piszę bez własnego wkładu poetyckiego. Mój wkład to tło krzywd które dosięgły nie tylko mnie. Podstawy ich zadania zostały wydumane, jako takie uwiarygodnione prawem, a inspiratorzy nie ponieśli i nie ponoszą odpowiedzialności za jej czynienie. W części wierszy przekazana inspiracja wywołana jest stanem wzburzenia zaistniałych faktów i brakiem przeciwstawienia się takim aplikacją.

      To wydanie poświęcam ludziom, którzy nie zauważają, że nieodwracalnie życie na planecie Ziemia zbliża się do końca istnienia. Natomiast celem istnienia samym w sobie jest życie w przepychu, pogardzie do tych co im się nie powiodło, zapomnieniu o nieodwracalnym fakcie końca bytu i wyznaczonej mgnieniem drodze  którą do niego kroczymy. Cel zazwyczaj zostaje osiągnięty na krzywdzie i bólu innych, bez refleksji nad złem uczynionym. Na końcu drogi osiągnięty cel staje się balastem, którego chcielibyśmy się pozbyć dla naprawienia błędów i krzywd a skrzywdzonym go zwrócić, lecz jest już dla nas za późno.

         Jestem człowiekiem mocnej wiary, wierzę w istnienie Stwórcy i w życie przyszłe, wiarę traktuję jako drogowskaz do Boga, a miłość wszystkich ludzi  jako  nagrodę bytu Ziemskiego i drogę do Rajskiego zjednoczenia dusz.

        Sens zawarty w poezji nie został przeze mnie oparty na konfrontacji z opiniami mędrców, filozofów i książkowej wiedzy lecz na wszechobecnej krzywdzie oraz wyciągniętych przeze mnie wniosków z obserwacji życia i natchnień poetyckich.  Mam taką nadzieję, że ci którzy nastali teraz jaki i następne pokolenia pochylą się nad tym narodowym problemem, dążyć będą do pozytywnych zmian ułomnego prawa i duchowego jego kształcenia i uczciwego egzekwowania.

         Znaczną część poezji poświęcam sytuacją i faktom oraz rozważaniom polityków świata co do fali uchodźców z którą nie chcą lub nie mogą sobie poradzić, a ich protekcjonalny stosunek do tego ogólnoświatowego dylematu doprowadzić może cywilizację na granicę upadku.

      Mam taką nadzieją, że osoby które zechcą przeczytać moją poezję doznają podobnych jak ja odczuć, przystaną zastanowią się nad własnym życiem, świata losem i tym co nie tylko za nami.

            Poezja sama w sobie jest prosta w czytaniu i odbiorze, napisana została bez poetyckiego retuszu.

​

              Zwracam się do wszystkich czytających moją poezję z prośbą o opinię co do podejmowanych w nie jej tematów oraz odczuć, duchowości i przekazu. Opinie będą prze zemnie wnikliwie analizowane i porównywany z podobnymi przypadkami i zjawiskami opisywanymi przez czytelników.

Proszę o dzielenie się opiniami na moim blogu.

 

Za opinię i poświęcony czas z góry bardzo dziękuję

                                                                                                                                                                                      Jan Przygodzki